ganyan talaga ang buhay.. ^_^

andito ko sa aking kwarto at nakatitig sa kisameng makutim dahil sa alikabok ng mga sasakyang araw araw bumubuga ng usok sa bahay namin. wala pa rin akong magawa, hindi naman siguro lahat ng tao
kagaya ko na walang direksyon ang buhay.. nakakalito pag hindi ka na nag aaral.. parang wala ka nang patutunguhan.. hindi na katulad ng dati..

parang mas gusto kong mag liwaliw habang
buhay!!..

kung mag tatrabaho ako, wag na lang sana sa kurso ko, gusto ko yung wala halos responsibilidad..
para bang sa gobyerno?..

habang nagbabakasyon ako paurong ng paurong ang maturity ko, tae yan.. ilang araw na lang at sasakupin na ng ID ko ang buo kong personality.. dahil na din dyan, e parang kakayanin ko nang maging BUM habang buhay.. ang sarap naman kasi ng ganitong buhay, nakaka adik!
habang patagal ng patagal, pahigpit ng pahigpit ang kapit mo hanggang di mo na kayang bitawan yung lifestyle na ganito,>_<

namiss ko rin kasi to ng todo, ang pagpapahinga.. malaking oras ang sinakripisyo ko sa kurso ko, ..hirap at pagod, tiniis lahat ng hilig hanggang maging frustrations ko ang mga ito,..
mahirap kayang makita lahat ng kaibigan mo na nasusunod yung hilig nila, hmm..na hilig ko rin naman,
tulad ng pag dodrowing, banda, computer, skateboard, pagtambay sa bahay ng kaibigan para ubusin ang oras sa pag halakhak, pagingay at pag laro ng kung anu anong pwedeng isaksak sa PS2, at PAGTULOG!..haiiz..
pero isa sa mga ayaw kong gawain ay ang mag sisi.. pero di ko maiwasang mag isip.. anu kaya ako kung hindi ako nag *insert my course here*.. mas masaya kaya?
ewan ko lang, ayoko namang bitiwan lahat ng alaala ko nung ng aaral pa ako, ayokong bitiwan lahat ng mga kaibigan at sakripisyo, lahat ng dugo pawis at puyat, mga ulcerations sa pwet at sa bituka, mga kalyo
sa paa dahil sa katatayo, mga nasunog na kilay, mga oras na nasayang, mga pinaglamayang proyekto at pagsusulit, mga kukong napudpod dahil sa kaka kamot ng ulo at kung anu ano pang weirdong karanasan na naka taga na sa utak kong parang radyo na paulit ulit pinapatugtog ang masaya at magulong tugtugin ng buhay ko sa kolehiyo..

pero tapos na ang lahat ng iyon, kelangan na ring tumayo sa sarili kong paa. gustuhin ko man gawin yun pero nakagapos na ang katawan ko sa pag papasarap.
magtatrabaho na lang ako dun sa call center na ang trabaho mo e mag pa-level ng characters sa mga larong MMORPG(massively multi-player on-line role playing game) .. whooo!!! thats the life!!

pero sinayang ko lang ang kurso ko pag ganun ang magigin trabaho ko..

ebak na buhay to oo..