gunita

sa ilaalim ng buwan, nag lalaakad, nag aagam-agam..
hindi pa rin makapaniwala, na nangyari ang lahat lahat ng wala man
lang nagawa, pinalipas ang panahon,ang oras na ginto, winaldas, na parang wala man lang akong pakialam?

nakikita ko ang mga pagkakataong dumudulas sa aking palad,
nadaradama ko na, pero sa oras na higpitan ko ang aking hawak,
sadya itong dumudulas at para bagang ayaw nitong mag padakip..

akala ko ayan na..
akala ko...akala ko...

kasalanan ko ba? o sadyang pinag lalaruan ako ng tadhana?
kamalasan ba? o pagkukulang lang ng mga tamang desisyon?tama lang ba na mag sisi? o sadyang nababagay sakin ang ganitong
tadhana?
may karapatan ba akong mag tanong?

gumalaw man, hindi naman tama.
mag isip man, nababalutan naman ng pag aalinlangan.
naiinip, naiinip, naiinip, naiiinip,
nababato...

mga alaalang parang elesi, umiikot, nakakahilo,
nililipad ang aking katinuan.
natulog na ang araw,
umiiyak ang buwan,
sa langit na pinag sisilungan nating lahat,
may karapatan ba tayong makialam?

sa mga oras na gusto kong tumakbo papalayo,sa mga panahong mas ginusto kong tumakas,
lumaban naman ako.
ngunit hindi ako maka alis sa kinaroroonan ko.

ako'y umiikot...

-gunita